20

مثل خیلی وقت ها نمیدونم چی بگم؛ ولی عزیز من، متاسفم که نفهمیدی نوزده سالگی چطور برات از راه رسید و گذشت و چطور به سرعت تموم شد؛ متاسفم که فکر میکنی نسبت بهش بی تفاوت و فراموشکار بودی و به همون اندازه هم خوشحالم و بهت افتخار میکنم که چقدر در آخرین سال نوجوانیت رشد کردی و بی نهایت اتفاق رو از سر گذروندی.

و در آخرین ساعات اولین روز از بیست سالگی، میخوام بهت بگم که کاش دوباره کلماتت رو پیدا کنی، کاش به اندازه گذشته به روحت هم توجه کنی و بهش عشق بورزی. من و تو همیشه نور رو پیدا می کنیم Maybe we could be a symphony...